Ik heb nu even tijd om een blog te schrijven, want ik heb nog niet veel tijd gehad om een blog te kunnen schrijven. Laat ik beginnen bij de aankomst en de ontmoeting met de familie. Toen ik, na veel vertraging, eindelijk aankwam in Spanje, moest ik eerst mijn koffer zien te vinden. Er stond nergens op welke band je koffer kon halen. En er waren iets van 20 of meer banden. Ik heb eerst rondgelopen en gekeken bij alle banden of mijn vluchtnummer erbij stond. Maar nergens kon ik die van mij vinden. Dus ik moest ergens vragen. Gelukkig konden ze wel Engels en konden ze me precies vertellen welke band ik moest hebben. Nadat ik mijn koffer had gevonden, begon het weer spannend te worden. Namelijk minn familie vinden. Ik heb wel fotos gezien, maar dat is altijd anders dan in het echt. Eerst kon ik ze niet vinden. En opeens hoorde ik mijn naam en zag ik een vrouw naar me toe rennen. Ik herkende haar meteen. Dat was Sara. Ze had een grote tekening met in het Spaans "welkom Melissa". Super leuk! Ze gaf me een knuffel en even later kwamen de kinderen ook naar me toe. Ze waren wat verlegen, maar later was dat allang weer klaar. Ik heb dus een leuke ontvangst met de familie gehad. Dat is altijd goed!

In het weekend heeft Sara mij Sabadell laten zien. Nu weet ik ongeveer waar wat is, maar toen wist ik echt niet waar ik was. Er zijn zoveel kleine straten, dat je hier makkelijk kunt verdwalen. Die zondag hebben ze me Barcelona laten zien. Ik denk toch dat ik straks als ik alleen naar Barcelona ga, mijn google maps moet gebruiken, want daar ga ik zeker verdwalen. maandag moest ik voor het eerst werken. Ik stond om 7 uur op om me klaar te maken, maar niemand was wakker. Zelfs de kinderen niet. Dat vond ik wel raar omdat de kinderen in Australië al om 6 uur wakker waren en tv gingen kijken. Ik moet hier de oudste (Eloi, 7jr) wakker maken, anders blijft hij gewoon liggen. De jongste (Roger, 2 jr) slaapt bij de ouders op de kamer, dus ik hoef hem niet wakker te maken. We gingen ontbijten en daarns was het tijd om de kinderen aan te kleden. Dit ging veel beter dan in Australië. Roger wilde zelfs dat ik hem aankleedde. Dat had ik niet verwacht, omdat hij nog heel eeg aan me moest wennen. Toen iedereen klaar was, brachten we de kinderen naar school. Eloi blijft tot half 5 op school en Roger tot 5 uur. In die tijd heeft Sara me geholpen om me in te schrijven bij een sportschool. Want niet iedereen hier kan Engels. Dus het was wel handig dat zij me wilde helpen. Ze gaan hier pas om 2 uur lunchen. Ik moet nog heel erg wennen aan de etenstijden. 2 uur lunch en 9 of 10 uur avondeten. Dus maandag avond gingen de kinderen om 8 uur eten en de ouders en ik om 9 uur of later. En dat elke dag.

maandag ging het dus goed met de kinderen. dinsdag wilde Roger opeens niks met mij te maken hebben. Ik mocht zelfs niet in de buurt komen. Dat was niet leuk, maar ik begreep wel dat het nogallemaal nieuw was voor hem. Dus ik hield me bezig met Eloi, want met hem gaat het wel goed. We hebben samen de kinderen weer naar school gebracht en toen ging Sara naar het werk. Om half 1 moest ik Eloi van school halen. Op dinsdag en donderdag komt Eloi thuis voor lunch en gaat hij om 3 uur weer naar school. De ouders kwamen om 2 uur thuis van werk. Ze hebben hier van 2 tot 5 uur siësta. Dus in die tijd gaan ze lunchen en rusten. Om 3 uur heb ik Eloi weer naar school gebracht. Ik wilde graag alleen, omdat ik straks ook de weg naar school moet weten. Om half 5 gingen we samen de kinderen van school halen. Maar omdat Eloi om half 5 vrij is, en Roger om 5 uur, gingen we nog even in het park spelen. Het park is tegenover de school van Roger, dus we konden zo Roger ophalen. Eloi moest om 6 uur naar muziekles .Dat was tot 7 uur dus gingen we met Roger nog even naar een andere park vlakbij de muziekschool. Daar heb ik een andere aupair ontmoet. Zij is hier al 8 maanden en ze komt uit Canada. Ze zei dat we een keer zouden afspreken. Ik was bang dat hier geen andere aupairs zouden zijn, maar gelukkig wel. De rest van de week ging hetzelfde. vrijdag heb ik met Hannah ( andere aupair) afgesproken. Daar kwam nog een andere aupair bij. Het was heel gezellig en we zouden nogeen keer afspreken. zatderdag moest ik voor het eerst op de kinderen passen. Dat ging gelukkig goed. Na die tijd ben ik met Hannah naar het strand geweest in Badalona. zondag ben ik met de familie naar Montserrat geweest . Dat is een berg van 1237 meter hoog. Je kon helemaal naar boven lopen en eenmaal boven heb je heel mooi uitzicht. Het was 2 uur heen en 2 uur terug met heel veel trappen. Dus het was geen makkelijke wandeling. Maar ik heb wel genoten. Vandaag heb ik dus heel veel spierpijn in mijn benen van al het lopen. Vanmorgen heb ik toch nog even gezwommen. Nu lekker genieten van het weer want het is 27 graden :)

Tot de volgende blog!